2/2/13

Ποίηση Παρασκευής-Νικηφόρος Βρεττάκος

Το 2012 υπήρξε και "Έτος Νικηφόρου Βρεττάκου" με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του. Στο πλαίσιο της "Παρασκευής Ποίησης" μαθητές του Γ1 απήγγειλαν 4 ποιήματα του ποιητή:

1. Ένας μικρότερος κόσμος
2. Ο αγρός των λέξεων
3. Η Ελληνική γλώσσα
4. The Greek language (απόδοση του ποιήματος "Η Ελληνική γλώσσα" στα αγγλικά)
Επίσης,διαβάστηκε σύντομο βιογραφικό σημείωμα.
Υπεύθυνη καθηγήτρια: Ελευθερία Ιατράκη
Το βίντεο της απαγγελίας του ποιήματος "Η Ελληνική γλώσσα" στα ελληνικά και αγγλικά μπορείτε να το παρακολουθήσετε στη σελίδα "Ποίηση Παρασκευής"

Για τον Νικηφόρο Βρεττάκο

Το 2012 ανακηρύχθηκε, μεταξύ άλλων, και έτος Νικηφόρου Βρεττάκου, διότι συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη γέννησή του. Επειδή δεν προλάβαμε μέσα στο 2012 να διαβάσουμε ποιήματά του, θα το κάνουμε σήμερα.
Ο Νικηφόρος Βρεττάκος γεννήθηκε στις Κροκεές Λακωνίας την 1η Ιανουαρίου 1912. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στο πατρικό του κτήμα στην Πλούμιτσα, κοντά στον Ταΰγετο, και τα μαθητικά του στις Κροκεές και το Γύθειο, από το γυμνάσιο του οποίου αποφοίτησε. Θεωρείται ο ποιητής της ειρήνης και της αγάπης. Απεβίωσε στις 4 Αυγούστου του 1991.
Θα σας διαβάσουμε τρία ποιήματά του, από τα οποία το τελευταίο θα το ακούσετε και στην αγγλική του μετάφραση.
                                                                                                        Παρασκευή 1-2-2013

Ἕνας μικρότερος κόσμος
Ἀναζητῶ μίαν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω
μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος
τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω
τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουν στρατιῶτες
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ὅπλα
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγα, στραμμένα κι αὐτὰ πρὸς τὴν ἔξοδο
τῶν δασῶν μὲ τοὺς λύκους· ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε ἔμποροι
ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγοι σε ἀπόκεντρα
σημεῖα τῆς γῆς ὅπου ἀκόμη δὲν ἔγιναν ἁμαξωτοὶ δρόμοι.
Τὸ ἐλπίζει ὁ Θεὸς
πὼς τουλάχιστο μὲς στοὺς λυγμοὺς τῶν ποιητῶν
δὲν θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει ποτὲς ὁ παράδεισος.

Ὁ ἀγρὸς τῶν λέξεων
Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο
λουλοῦδι, ὅμοια κ᾿ ἐγώ. Τριγυρίζω
διαρκῶς γύρω ἀπ᾿ τὴ λέξη.
Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς
τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή,
τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν
νοήματα, τὴ σφυρηλάτησαν ὅπως
τὸ χρυσάφι οἱ μεταλλουργοὶ κ᾿ ἔγινε
Ὅμηροι, Αἰσχύλοι, Εὐαγγέλια
κι ἄλλα κοσμήματα.
Μὲ τὸ νῆμα
τῶν λέξεων, αὐτὸν τὸ χρυσὸ
τοῦ χρυσοῦ, ποὺ βγαίνει ἀπ᾿ τὰ βάθη
τῆς καρδιᾶς μου, συνδέομαι· συμμετέχω
στὸν κόσμο.
Σκεφτεῖτε:
Εἶπα καὶ ἔγραψα, «Ἀγαπῶ»

Ἡ Ἑλληνικὴ γλῶσσα
Ὅταν κάποτε φύγω ἀπὸ τοῦτο τὸ φῶς
θὰ ἑλιχθῶ πρὸς τὰ πάνω ὅπως ἕνα
ρυακάκι ποὺ μουρμουρίζει.
Κι ἂν τυχὸν κάπου ἀνάμεσα
στοὺς γαλάζιους διαδρόμους
συναντήσω ἀγγέλους, θὰ τοὺς
μιλήσω ἑλληνικά, ἐπειδὴ
δὲν ξέρουνε γλῶσσες. Μιλᾶνε
μεταξύ τους μὲ μουσική.

Τhe Greek language
Nikiforos Vrettakos
Τhe Greek language
(translated by Marjorie Chambers)
When Ι sometime leave this light
Ι shall meander upwards like a
murmuring stream.
And if by chance somewhere among
the azure corridors
Ι meet with angels, Ι shall speak
to them in Greek, since
they do not know languages.
They
speak among themselves with music.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου