Ποίηση Παρασκευής-Κωνσταντίνος Καβάφης

Την Παρασκευή 18 Ιανουαρίου μαθητές της Β' Γυμνασίου απήγγειλαν ποίηση του Κωνσταντίνου Καβάφη. Για περισσότερες πληροφορίες και βίντεο, επισκεφτείτε τη σελίδα ποίησης.

Υπεύθυνη καθηγήτρια: Χριστιάννα Μαυρομάτη



Ακολουθούν σύντομο βιογραφικό σημείωμα και τα ποιήματα που απαγγέλθηκαν:



ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ

Ο Κ. Π. Καβάφης γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια το 1863. Έζησε στην τότε ακμάζουσα ελληνική κοινότητα το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του. Η πόλη αυτή με τις τόσες ιστορικές μνήμες έγινε το αναπόσπαστο μέρος της θεματικής της ποίησής του.
Μετά το θάνατο του πατέρα του (1870) έζησε μερικά χρόνια στην Αγγλία, όπου έμαθε την Αγγλική γλώσσα, και μετά στην Κωνσταντινούπολη, μιας και ήταν φαναριώτικης καταγωγής. Εκεί, η οικογένειά του απέκτησε το όνομα Καβάφης, που σημαίνει κατασκευαστής ή επαγγελματίας έμπορος υποδημάτων. Επιστρέφει στην Αλεξάνδρεια το 1885. Βρίσκει μία μόνιμη δουλειά σε δημόσια υπηρεσία και γράφει ποιήματα. Πεθαίνει στην Αλεξάνδρεια το 1933. Φέτος συμπληρώνονται 150 χρόνια από τη γέννηση του μεγάλου Έλληνα ποιητή.

Τα ποιήματα του Καβάφη έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες, ανάμεσα σε αυτές τα Αγγλικά, τα Γαλλικά, τα Γερμανικά, τα Ιταλικά, τα Ισπανικά και τα Ιαπωνικά.

Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ

Την δύσκολη ζωή μου ασφαλή να κάνω

εγώ στην τράπεζα του Μέλλοντος επάνω

πολύ ολίγα συναλλάγματα θα βγάλω.

Κεφάλαια μεγάλ’αν έχει αμφιβάλλω.

Κι άρχισα να φοβούμαι μη στην πρώτη κρίση

εξαφνικά τας πληρωμάς της σταματήσει.

ΣΤΑ 200 π.Χ.

Κι απ’την θαυμάσια πανελλήνιον εκστρατεία,

την νικηφόρα, την περίλαμπρη,

την περιλάλητη, την δοξασμένη

ως άλλη δεν δοξάσθηκε καμιά,

την απαράμιλλη: βγήκαμ’εμείς·

ελληνικός καινούριος κόσμος, μέγας.

Εμείς· οι Αλεξανδρείς, οι Αντιοχείς,

οι Σελευκείς, κ’οι πολυάριθμοι

επίλοιποι Έλληνες Αιγύπτου και Συρίας,

κ’οι εν Μηδία, κ’οι εν Περσίδι, κι όσοι άλλοι.

Με τες εκτεταμένες επικράτειες,

Με την ποικίλη δράση των στοχαστικών προσαρμογών.

Και την Κοινήν Ελληνική Λαλιά

ως μέσα στην Βακτριανή την πήγαμεν, ως τους Ινδούς.

ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ

Τιμή σ’ εκείνους όπου στην ζωή των
όρισαν και φυλάγουν Θερμοπύλες.
Ποτέ από το χρέος μη κινούντες·
δίκαιοι κι ίσοι σ’ όλες των τες πράξεις,
αλλά με λύπη κιόλας κι ευσπλαχνία·
γενναίοι οσάκις είναι πλούσιοι,
κι όταν είναι πτωχοί, πάλ’ εις μικρόν γενναίοι,
πάλι συντρέχοντες όσο μπορούνε·
πάντοτε την αλήθεια ομιλούντες,
πλην χωρίς μίσος για τους ψευδομένους.

[…]

ΟΣΟ ΜΠΟΡΕΙΣ

Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή
σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς:
Μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηγαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κι εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ως που να γίνει σαν μια ξένη φορτική.

Η ΠΟΛΙΣ

Είπες· «Θα πάγω σ’άλλη γη, θα πάγω σ’άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλύτερη από αυτή.

Κάθε προσπάθειά μου μια καταδίκη είναι γραφτή·

Κ’είν’η καρδιά μου –σαν νεκρός- θαμένη.

Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.

Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω

ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,

που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θà’βρεις άλλες θάλασσες.

Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς

τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·

Και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ασπρίζεις.

Πάντα στην πόλη αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού –μην ελπίζεις-

δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό. […]

ΙΘΑΚΗ

Σαν βγεις στο πηγαιμό για την Ιθάκη,
να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος,
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι,
τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δε θα βρεις,
αν μεν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει.
Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας,
τον άγριο Ποσειδώνα δε θα συναντήσεις,
αν δεν τους κουβαλείς μες στην ψυχή σου,
αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου.
[…]
Πάντα στο νου σου να `χεις την Ιθάκη.
Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.
Αλλά μη βιάζεις το ταξίδι διόλου.
Καλύτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει.
και γέρος πια ν’ αράξεις στο νησί,
πλούσιος με όσα κέρδισες στο δρόμο,
μη προσδοκώντας πλούτη να σε δώσει η Ιθάκη.

Η Ιθάκη σ’ έδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.

Χωρίς αυτήν δε θα `βγαινες στον δρόμο.
Άλλα δεν έχει να σε δώσει πια.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε.
έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες τι σημαίνουν.