Αναμφισβήτα, τα σημερινά παιδιά έχουν μία πληθώρα επιλογών για να διασκεδάσουν στον ελεύθερο χρόνο τους.
Εφόσον υπάρχει μία σχετική οικονομική άνεση, μπορούν να διαλέξουν από το να πάνε κινηματογράφο ή σε κάποιο παιδότοπο (εννοείται ότι η επιλογή αυτή προτιμάται κυρίως από παιδιά δημοτικού) μέχρι να αγοράσουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι για να παίξουν με τους φίλους τους. Η μεγάλη γκάμα επιλογών, σίγουρα, θα ικανοποιήσει εκείνους που προτιμούν να περνάνε καλά σε κλειστούς χώρους. Τι γίνεται όμως με εκείνους που, για τους δικούς τους λόγους, προτιμούν να τριγυρνούν με μία μπάλα και να παίζουν έξω;
Εφόσον υπάρχει μία σχετική οικονομική άνεση, μπορούν να διαλέξουν από το να πάνε κινηματογράφο ή σε κάποιο παιδότοπο (εννοείται ότι η επιλογή αυτή προτιμάται κυρίως από παιδιά δημοτικού) μέχρι να αγοράσουν ένα επιτραπέζιο παιχνίδι για να παίξουν με τους φίλους τους. Η μεγάλη γκάμα επιλογών, σίγουρα, θα ικανοποιήσει εκείνους που προτιμούν να περνάνε καλά σε κλειστούς χώρους. Τι γίνεται όμως με εκείνους που, για τους δικούς τους λόγους, προτιμούν να τριγυρνούν με μία μπάλα και να παίζουν έξω;
Σε αυτή την περίπτωση, τα πράγματα μπερδεύονται. Ο λόγος απλός: Δεν υπάρχουν ελεύθεροι χώροι για να παίξουν ποδόσφαιρο, μπάσκετ κυνηγητό, κρυφτό, κουτσό και άλλα παιχνίδια μιας άλλης, μάλλον, εποχής για την Ελλάδα. Τα άλλοτε χωράφια στα κέντρα των μεγάλων πόλεων οικοπεδοποιήθηκαν και οι "αλάνες" έχουν μειωθεί δραματικά. Τα περισσότερα παιδιά αναζητούν κάποιον τέτοιο χώρο σε αυλές σχολείων, σε κάποιο ανοιχτό γήπεδο των, ανά την Επικράτεια, δήμων (τα οποία ομολογουμένως δεν είναι και πολλά) ή στα στενοσόκακα των γειτονιών που ζούνε. Εννοείται ότι αν κάποιος παίζει σε ένα συγκεκριμένο οριοθετημένο χώρο, είτε λέγεται γήπεδο μπάσκετ/ποδοσφαίρου είτε αυλή σχολείου, το μόνο σοβαρό πρόβλημα που μπορεί να συναντήσει είναι να μη βρει, πρόσκαιρα τουλάχιστον, χώρο για να παίξει λόγω της μεγάλης προσέλευσης κόσμου σε αυτόν.
Αντιθέτως, τα προβλήματα που προκύπτουν από το παιχνίδι στα στενά της γειτονιάς με τα αυτοκίνητα να περνάνε διαρκώς και τους γείτονες να φωνάζουν, να απειλούν (άλλοτε με το δίκιο τους και άλλοτε χωρίς λόγο) είναι πολύ περισσότερα και, συχνά, σοβαρότερα. Ατυχήματα που προκαλούνται από διερχόμενα οχήματα, υλικές ζημιές (από κάποια στραβοκλωτσιά) σε περιουσίες κατοίκων της περιοχής που παίζουν οι μικροί, κλήσεις της αστυνομίας για νουθεσία των μικρών ταραξιών είναι μερικά μόνο από αυτά που μπορεί να συμβούν σε κάποιον που παίζει στο δρόμο της γειτονιάς του. Και το ερώτημα που γεννιέται είναι: Τι κάνεις για να αντιμετωπίσεις, σαν παιδί, αυτή την προβληματική κατάσταση;
Απάντηση σε αυτό το ερώτημα επιχειρεί να δώσει το ντοκυμαντέρ των Άγγελλη Ανδρικοπούλου-Αργύρη Τσεπελίκα "Τα παιδία δεν παίζει". Το ντοκυμαντέρ εστιάζει στις προσπάθειες μιας ομάδας 4 παιδιών δημοτικού (!) να κινητοποιήσουν το Δήμο Πάτρας να τους φτιάξει ένα μικρό γηπεδάκι για να παίζουν αυτοί και οι φίλοι τους άφοβα και χωρίς να ενοχλούν ή να ενοχλούνται. Τα γυρίσματα κράτησαν περίπου ένα χρόνο μιας και η κάμερα των δημιουργών ακολουθούσε τα παιδιά στις εξορμήσεις τους στην κάθε λογής "αρμόδια" δημόσια υπηρεσία που είναι απαραίτητη για την επίτευξη ενός τόσο φιλόδοξου στόχου. Με απλή και πρακτική σκέψη και μεθοδικές κινήσεις, που ακόμα και ενήλικες δεν μπορούν να σκεφτούν και να σχεδιάσουν και, πάνω απ'όλα, με ανεξάντλητη υπομονή και επιμονή βαδίζουν προς την υλοποίηση του σχεδίου τους.
Η ταινία-ντοκυμαντέρ φαίνεται ότι ενόχλεισαι και κάποιους αρμόδιους στο Υπουργείο Παιδείας, οι οποίοι προσπάθησαν να φράξουν το δρόμο της προς τις αίθουσες των δημοσίων σχολείων και την προβολή της σε αυτές. Το αιτιολογικό της απόφασης της αρμόδιας, για έγκριση προβολής τέτοιων ταινιών, επιτροπής ξάφνιασε ακόμα και την υπουργό Παιδείας Άννα Διαμαντοπούλου όταν της κοινοποιήθηκε.
Μετά την προβολή της τανίας ακολούθησε συζήτηση. Αφού τελείωσε, ζητήθηκε από τα παιδιά του Κύκλου να γράψουν το δικό τους γράμμα προς το δήμαρχο της πόλης μας, κύριο Γιάννη Κουράκη, όπου εξέφρασαν τις σκέψεις τους γύρω από θέματα που αφορούν στην πόλη μας.
Ένα γράμμα προς τον αγαπητό Δήμαρχο Ηρακλείου
Κύριε Δήμαρχε,
Με λένε Αντώνη Κουρκουνάκη και θα ήθελα να σας πω ορισμένα αιτήματα όχι μόνο δικά μου αλλά και άλλων κατοίκων του Ηρακλείου.
Πρώτον, θέλω να σας πω ότι ενώ εσείς πιστεύετε ότι έχουμε πολλά πάρκα στη διάθεσή μας και δεν πειράζει να καταστρέψετε μερικά και να τα κάνετε πολυκατοικίες και πάρκινγκ, εμείς πιστεύουμε ότι κάνετε λάθος. Χρειαζόμαστε αυτά τα πάρκα όχι μόνο για να παίζουμε και να κάνουμε βόλτες αλλά και για να βλέπουμε λίγο πράσινο σε μία πόλη που το χρειάζεται. Εάν φτιάχνεται πάρκινγκ, το κάνετε επειδή θέλετε να διορθώσετε τα λάθη που δημιούργησε ο Δήμος με την πολεοδομία. Όμως, οι αποφάσεις αυτές είναι εις βάρος των πολιτών του Ηρακλείου.
Δεύτερον, σας παρακαλούμε να είστε πιο σοβαροί σε θέματα που αφορούν την πόλη.
Αντώνης Κουρκουνάκης-Α’ Γυμνασίου
Αξιότιμε Δήμαρχε.
Η αφορμή να σας στείλω το γράμμα είναι η επιθυμία μου να θείξω ένα θέμα το οποίο έχει σχέση με την πόλη μας και αποτελεί μελανό σημείο. Στο δρόμο προς αεροδρόμιο υπάρχει ένας καταυλισμός τσιγγάνων. Δεν είναι το καταλληλότερο μέρος για αυτούς τους ανθρώπους να μένουν,οι οποίοι βάζουν σε κίνδυνο τη ζωή τους μένοντας εκεί. Θα μπορούσατε να τους μεταφέρετε σε καλύτερους χώρους και να αξιοποιήσετε το χώρο αυτό με διαφορετικό τρόπο, δείχνοντας έτσι σεβασμό προς τους πολίτες.
Με εκτίμηση,
Μάνος Κατσαμάνης-Α Λυκείου
Ελευθερία κίνησης έως αργα το βράδυ, καθαρός αέρας και περιβάλλον, καθαροί και σωστά κατασκευασμένοι δρόμοι και πλατείες, περισσότερο πράσινο, βιβλιοθήκες, αξιοποίηση και σωστή συντήρηση των ιστορικών μνημείων, απονομή δικαιοσύνης, υπευθυνότητα πολιτικών προσώπων, χώροι στάθμευσης, αναπαλαίωση διατηρητέων, ανακαίνιση σχολικών κτιρίων, συντονισμός των υπηρεσιών του δήμου, πραγματικό ενδιαφέρον για τα προβλήματα-αιτήματα των πολιτών, πραγματοποίηση υποσχέσεων, σεβασμός στο πολεοδομικό σχέδιο και όχι κατασκευές αυθαιρέτων, επικράτηση του κοινού συμφέροντος έναντι του ιδιωτικού: από ό,τι μπορείτε να αντιληφθείτε, όλα τα παραπάνω ΔΕΝ αποτελούν αξίες του Δήμου Ηρακλείου. Αποδείξτε πως μπορείτε να δικαιολογήσετε τη θέση σας με ουσιαστικά, όχι βιτρίνας, έργα.
Με τιμή,
Μανώλης Ορφανουδάκης-Μαθητής Α’ Λυκείου
Αγαπητέ κύριε Κουράκη,
Εδώ και ένα χρόνο σας ζητάμε να μας φτιάξετε ράμπες (skatepark). Το καλοκαίρι μας είπατε ότι θα φτιάξετε ένα απέναντι από το Talos. Μετά από 3,5 μήνες, φτιάξατε ένα πολύ μικρό πίσω από το Jumbo που το πιάνει η κατηφόρα και για να ανέβεις στις ράμπες δεν μπορείς αφού υπάρχει κλίση. Θα μπορούσατε να φτιάξετε ένα πιο μεγάλο στο πάρκο Γεωργιάδη.
Θανάσης Καλφόπουλος-Α’ Γυμνασίου
Κύριε Δήμαρχε,
Πιστεύω ότι η πόλη μας έχει πολλά πλεονεκτήματα αλλά και πολλά μειονεκτήματα. Ως προσωπικό μου όφελος, καθώς και πολλών άλλων παιδιών, θεωρώ τη επαναλειτουργία του λούνα πάρκ «Κατερίνα». Παλιότερα, υπήρχαν 2 λούνα πάρκ. Τώρα πια κανένα. Στο χώρο που βρισκόταν το ένα δημιουργήθηκε πάρκινγκ και το άλλο, το «Κατερίνα» μετατράπηκε σε χώρο στάθμευσης των αυτοκινήτων του διπλανού σχολείου.
Επίσης, κάτι πρέπει να γίνει και με το αποχετευτικό σύστημα της πόλης. Κάθε Σάββατο που κατεβαίνουμε στο κέντρο, υπάρχει στον αέρα μία απαίσια μυρωδιά. Αυτά ήθελα να σας πω
Μαρία Κληρονόμου-Γ’ Γυμνασίου
Κύριε Κουράκη,
Κατά τη γνώμη μου, το Ηράκλειο έχει αρκετά προβλήματα. Ένα από αυτά, αν και δεν πιστεύω ότι αποτελεί το σοβαρότερο, είναι η κατάσταση της παραλιακής λεωφόρου. Εκεί, ειδικά στα Καμίνια, υπάρχουν πολλά ακατοίκητα και εγκαταλειμμένα κτίρια τα οποία «μαυρίζουν» την περιοχή και μπλοκάρουν τη θέα προς τη θάλασσα. Έχω τη γνώμη ότι θα έπρεπε να βρείτε σε ποιόν ανήκουν και να τα αξιοποίησετε ή να τα γκρεμίσετε, ώστε να ομορφύνει η περιοχή.
Άρια Στάθη-Γ’ Γυμνασίου
Διαβάστε επίσης:
Δείτε επίσης:
1) Ένα μικρό βίντεο των δημιουργών της ταινίας με μερικές ενδιαφέρουσες πληροφορίες που αφορούν στα γυρίσματα του ντοκυμαντέρ.
Μιχάλης Κυπριωτάκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου